φθοριοχλωριούχος

-α, -ο, Ν χημ. συνδυασμός φθοριούχας και χλωριούχας ένωσης, όπως είναι λ.χ. ο φθοριοχλωριούχος μόλυβδος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. fluochlorure < fluor «φθόριο» + chlorure (< χλωρός)].